زخم های دیابتی ها به آرامی بهبود می یابند و بیشتر از افراد غیر دیابتی مستعد ابتلا به عفونت هستند. اعتقاد بر این است که آسیب عروق خونی کوچک (مویرگها) ناشی از سطح بالای گلوکز نقش عمده ای در این تاخیر دارد. باریک و سفت شدن مویرگ ها می تواند باعث شود تا گردش خون به چشم ها، انگشتان، انگشتان پا، کلیه ها و حتی لثه ها را پایین آورد.
از آنجا که قرار دادن ایمپلنت نیاز به جراحی جزئی دارد، دندانپزشکان و محققان مدت ها است که نگران این هستند که آیا کاشت دندان برای بیماران دیابتی مناسب است یا نه. در چند سال گذشته، مطالعات زیادی انجام شده که نتایج جراحی ایمپلنت بر روی افراد غیر دیابتی و دیابتی ها را با کنترل خوب یا ضعیف گلوکز مقایسه کرده اند. نتایج اخیر دلگرم کننده است: بسیاری از دیابتی ها می توانند کاندیدای خوبی برای کاشت ایمپلنت دندان باشند.
موفقیت کاشت دندان وابسته به تماس مستقیم استخوان به ایمپلنت است. که با ایجاد مکانیسمهای طبیعی ترمیم استخوان و پیوند استخوان در روی و اطراف ایمپلنت های دندانی حاصل می شود. اما، متابولیسم استخوان و مواد معدنی در دیابت تغییر می کند. دیابت میزان تشکیل استخوان را کاهش داده و باعث تغییر در بازسازی می شود. این مکانیسم متابولیسم تغییر یافته ی استخوان کاملاً نا مشخص است. چندین مطالعه بر روی موش صحرایی دیابتی نشان داده است؛ که در این زمینه کاهش میزان تشکیل استخوان و کاهش میزان تماس استخوان به ایمپلنت برای آن ها وجود دارد. که این موضوع ممکن است به دلیل تغییر در پاسخ زخم به دنبال قرار دادن ایمپلنت در بیماران دیابتی باشد.
آزمایشات انجام شده در حیوانات دیابتی میزان نارسایی بالای ایمپلنت ها را اثبات می کند. و در عین حال موفقیت ایمپلنت دندانی در بیماران دیابتی، در صورتیکه با برنامه ریزی مناسب برای درمان، داروهای پیشگیری کننده و نگهداری مناسب بعد از عمل جراحی همراه باشد؛ می تواند به اندازه افراد عادی نتیجه بخش باشد.
ایمپلنت دندان و دیابت
افراد دیابتی با کنترل گلوکز خوب، مبتلایان به کنترل قند خون ضعیف و افراد غیر دیابتی.
تحقیقات نشان داد که بیماران بدون در نظر گرفتن کنترل قند خون، میزان موفقیت ایمپلنت مشابه (بالای 95 درصد) دارند. با این حال، در بیماران دیابتی که کنترل قند خون ضعیفی دارند، مدت زمان بیشتری طول می کشد تا استخوان بعد از قرارگیری در اطراف ایمپلنت ها بهبود یابد. به این معنی که با قرار دادن ایمپلنت در این شرایط ممکن است ملاحظات ویژه ای لازم باشد.بنابراین طبق این موضوع و مطالعات دیگر، افراد مبتلا به دیابت ممکن است دلیلی برای جلوگیری از دریافت ایمپلنت دندان نداشته باشند. و مزایای کاشت برای آنها به خوبی مستند شده است.
کنترل قند خون ممکن است در نحوه مدیریت ایمپلنت مورد توجه باشد. البته، شما باید تمام متخصصان بهداشت را درگیر مراقبت ایمپلنت های خود بر روی برنامه های کاشت ایمپلنت کنید و توصیه های آنها را عمل کنید. اگرچه كنترل مناسب گلوكز براي افراد مبتلا به ديابت از اهميت ويژه اي برخوردار است، اما سازش در كنترل گلوكز ضرورتاً مانع از مزاياي استفاده از آن درمورد درمان دندانپزشكي نمي شود.
از این گذشته، این افراد برای کنترل قند خون خود به مدیریت رژیم غذایی نیاز دارند، بنابراین عمل کاشت ایمپلنت در واقع به آنها کمک می کند تا با بازگرداندن توانایی غذایی بهتر، کنترل بهتری داشته باشند. افرادی که مبتلا به دیابت کنترل نشده هستند، همیشه باید از متخصصان پزشکی مشاوره بگیرند. اما کنترل ضعیف قند خون به خودی خود لزوماً کاشت ایمپلنت دندان را رد نمی کند. دندانپزشک یا پزشک شما ممکن است توصیه هایی داشته باشد که می تواند در مورد خاص شما کمک کند.
پزشک باید در مورد اهمیت مصرف کلیه داروهای دیابتی در روزهای جراحی و کنترل سطح قابل قبول متابولیک در طول دوره بهبود، به بیماران تاکید کند. برای کاهش خطر ابتلا به عفونت، باید یک رژیم ده روزه آنتی بیوتیک با طیف گسترده تا روز عمل برای آن ها تجویز شود.
تأثیرات مخرب سیگار بر روی ترکیب مجدد استخوانها به خوبی مستند شده است. ترکیبی از سیگار کشیدن و دیابت ممکن است خطرات نارسایی ایمپلنت را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. به همین دلیل، بیماران دیابتی که سیگار می کشند، باید قبل از عمل کاشت ایمپلنت ، وارد برنامه ترک سیگار شوند.
هرچه تعداد ایمپلنت هایی که در مجاورت یکدیگر قرار گرفته اند در یک فضای بیرونی در بیماران بیشتر باشد، احتمال شکست آنها بیشتر خواهد بود زیرا زخم ها بسیار بزرگتر هستند.
در اینجا درخواست ملاقات کنید http://mdpi.pro/
جهت مشاوره رایگان با شماره تلفن 09197214685 تماس بگیرید
به منظور ملاقات در کلینیک دندانپزشکی آدرینا با شماره 77933549-77971183-021 تماس بگیرید.