پزشک باید بیماران را آگاه سازد که جراحی با راهنمایی رایانه ای شامل هزینه های بیشتری می باشد. البته در کنار این موضوع، کوتاه شدن زمانی که باید صرف شود در کنار کمتر شدن ناراحتیهای بعد از عمل و ترمیم بهتر بافت نرم ممکن است ارزشمندتر باشد.
تناسب راهنمای جراحی، با دقت موقعیت واقعی ایمپلنت، با برنامه ریزی قبل از عمل، نسبت به آنچه که با جراحی سنتی حاصل می شود، برتر است. در شرايط مناسب، اين روش يك عمل عالی براي بيماران می باشد زیرا حداقل خونريزي و ناراحتي بعد از عمل را به همراه خواهد داشت. تا بیماران بلافاصله، از قرار دادن ایمپلنت، استفاده کنند.
بیماران قبل از عمل جراحی گاهی اوقات بر روی رژیم آنتی بیوتیک پیشگیرانه قرار می گیرند. انتخاب آنتی بیوتیک ها معمولاً توسط سابقه سلامتی بیمار و در نظر گرفتن حساسیت های احتمالی انجام می شود. بی حسی موضعی (برای قسمت های قدامی دهان) یا منطقه ای (برای قسمت های مولی) انجام می شود. و در نهایت محل جراحی با یک ماده ضد عفونی کننده آماده می شود.
پس از انجام ترمیم و ارزیابی انسداد، بیمار باید در یک برنامه نگهداری شامل ارزیابی پریودنتال، عملکردی و پروتز قرار گیرد. ایمپلنت باید برای ثابت ماندن کنترل شود؛ و رادیوگرافی پریاپیک در زمان ترمیم پروتز بررسی گردد.
کاشت دندان بدون شکاف لثه در برخی بیماران منتخب بر اساس سلامت پرونده ی پزشکی آنها امکان پذیر است .
لثه در محل مورد نظر ایمپلنت، باید به اندازه ی کافی دارای استخوان باشد یا قابل افزایش و حجم تراکم استخوان قرار بگیرد. اگر لثه، استخوان ناکافی داشته باشد باید در مراحل بعد این کمبود جبران شود.
اولین برش به دنبال پروتکل طراحی شده، در دهانه دهان و مخاط، انجام می شود. بنابراین پس از تعویض فلپ ، خط برش و بخیه جدا از محل کاشت باقی می ماند، بنابراین از عفونت ناحیه جراحی جلوگیری می شود.
هنگام قرار دادن ایمپلنت دندان، یک فلپ به صورت سنتی ارتقاء می یابد تا مکان گیرنده ایمپلنت بهتر دیده شود، به شرطی که برخی از نشانه های آناتومیکی به وضوح شناسایی و محافظت شوند. هنگامی که مقدار محدودی از استخوان در دسترس باشد، ارتفاع فلپ می تواند به قرارگیری در کاشت ایمپلنت کمک کند تا خطر بروز فنس استخوان یا سوراخ شدن استخوان ها را کاهش دهد.
اخیراً، مفهوم جراحی ایمپلنت فلپ لس برای بیماران مبتلا به بافت لثه کراتینه شده با حجم استخوان کافی در محل گیرنده ایمپلنت، ارائه شده است.
در یک روش فلپ لس، ایمپلنت دندان از طریق بافت های مخاطی نصب می شود بدون آنکه یک فلپ بازتاب دهد.
ایمپلنت دندان به روش فلپ لس
دلایل گفته شده برای انتخاب این روش بدون عیب و نقص، به حداقل رساندن احتمال ریزش بافت پری ایمپلنت بعد از عمل و غلبه بر چالش مدیریت بافت نرم در حین یا بعد از عمل می باشد.
از دیگر مزایای احتمالی عمل جراحی ایمپلنت فلپ لس می توان به جراحی کمتر آسیب زا، کاهش زمان عمل، بهبودی سریع بعد از جراحی، عوارض بعد از عمل کمتر و افزایش راحتی بیمار اشاره کرد.
یک نقطه ضعف این تکنیک این است که توپوگرافی واقعی استخوان موجود در زیر مخاط را نمی توان مشاهده کرد، زیرا بافتهای مخاطی این اجازه را نمی دهند. و این موضوع ممکن است خطر سوراخ شدن های ناخواسته را افزایش دهد که به نوبه خود می تواند منجر به مشکلات زیبایی شناسی یا از بین رفتن ایمپلنت شود.
محققان در تلاشند تا ارزیابی كنند كه آیا قرار دادن ایمپلنت با روش فلپ لس ممکن است بر بقای ایمپلنت های دندانی تأثیر بگذارد. یا خیر؟
با این حال، با توجه به تعداد کمی از بیماران ناراضی، در این گروه و مقایسه بالینی این تکنیک، ممکن است این روش برای بیماران منتخب تاثیرگذار باشد.
بنابراین، ما در یک بررسی متاآنالیز، مطالعات بالینی که قبلاً منتشر شده است را انجام دادیم. تا بررسی کنیم که آیا اثرات مثبت جراحی درج ایمپلنت فلپ لس در برابر روش سنتی تر فلپ باز در میزان نارسایی ایمپلنت، عفونت بعد از عمل و از بین رفتن استخوان حاشیه وجود دارد؟
در اینجا درخواست ملاقات کنید http://mdpi.pro/
جهت مشاوره رایگان با شماره تلفن 09197214685 تماس بگیرید
به منظور ملاقات در کلینیک دندانپزشکی آدرینا با شماره 77933549-77971183-021 تماس بگیرید.